I. Inleiding

Doel

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken is wettelijk verplicht jaarlijks bij het Amerikaanse Congres een rapport in te dienen over de inspanningen van buitenlandse regeringen om ernstige vormen van mensenhandel uit te roeien. Dit Rapport is het zevende jaarrapport over de mensenhandel (RMH). Het is bedoeld om het wereldwijde bewustzijn te verhogen, de inspanningen van de internationale gemeenschap te belichten en buitenlandse regeringen aan te moedigen efficiënte maatregelen te nemen om alle vormen van mensenhandel te bestrijden. De Amerikaanse wet die de strijd tegen de mensenhandel coördineert, de geamendeerde versie van de Wet van 2000 op de Bescherming van de Slachtoffers van de Mensenhandel (WBSM), stelt dat de bestrijding van de mensenhandel tot doel heeft de mensenhandelaars te straffen, de slachtoffers te beschermen en de handel in mensen onmogelijk te maken. De bevrijding van mensen die gevangen zitten in een leven als slaaf, dat is het ultieme doel van dit Rapport en van het beleid van de Amerikaanse regering ter bestrijding van de mensenhandel. Mensenhandel is een bedreiging met vele dimensies. Ze berooft mensen van hun mensenrechten en hun vrijheden, ze verhoogt de wereldwijde gezondheidsrisico’s en ze wakkert de groei van de georganiseerde misdaad aan. Mensenhandel heeft verwoestende gevolgen voor de individuele slachtoffers, die vaak lichamelijk en emotioneel worden misbruikt en verkracht. Zij en hun familie worden bedreigd, hun papieren worden gestolen en soms wacht hen zelfs de dood. Maar de impact van de mensenhandel gaat verder dan de individuele slachtoffers. Hij ondermijnt de gezondheid, de veiligheid en het bestaan van alle landen. Een groeiende gemeenschap van landen doet aanzienlijke inspanningen om deze wrede misdaad uit te roeien. Een land dat nalaat aanzienlijke inspanningen te leveren om te voldoen aan de minimumnormen voor de eliminatie van de mensenhandel zoals beschreven in de WBSM, wordt in dit rapport beoordeeld als behorend tot “Tabel 3”. Een dergelijke beoordeling kan ertoe leiden dat de VS zijn niet-humanitaire, niet-handelsgerelateerde buitenlandse hulp intrekt. Bij de beoordeling van de inspanningen van de buitenlandse regeringen worden in het RMH drie aspecten belicht: vervolging, bescherming en preventie. Maar voor een slachtoffergerichte aanpak van de mensenhandel moeten we ons ook bezighouden met aspecten als redding, revalidatie en herintegratie en moeten we het aanleren en uitwisselen van efficiënte werkmethodes in die domeinen aanmoedigen. Definitie van mensenhandel

De WBSM omschrijft “ernstige vormen van mensenhandel” als:
a. Seksuele uitbuiting waarbij mensen er door geweld, door bedrog of onder dwang worden toe aangezet zichzelf te prostitueren voor geld of waarbij de mensen die tot dergelijke daden worden gedwongen, de leeftijd van 18 jaar niet hebben bereikt; of b. Het rekruteren, verbergen, vervoeren, leveren of bekomen van een persoon voor arbeid of diensten door het gebruik van geweld, bedrog of dwang met het doel die persoon te onderwerpen aan onvrijwillige dienstbaarheid, dwangarbeid, schuldslavernij of slavernij. Een slachtoffer moet niet noodzakelijk fysiek van één plaats naar een andere worden overgebracht opdat de misdaad aan deze definities zou voldoen. Omvang en aard van de moderne slavernij
De grootste gemene deler van mensenhandelscenario’s is het gebruik van geweld, bedrog of dwang om mensen commercieel uit te buiten. Een slachtoffer kan worden onderworpen aan gedwongen tewerkstelling, seksuele uitbuiting of beide. Gedwongen tewerkstelling omvat slavernij, dwangarbeid en schuldslavernij. Seksuele uitbuiting omvat typisch misbruik in de commerciële seksindustrie. In andere gevallen worden de slachtoffers uitgebuit in privéwoningen door individuen die vaak seks en werk eisen. Het gebruik van geweld of dwang kan direct en agressief of psychologisch zijn. Er bestaan tal van uiteenlopende schattingen over de omvang van de moderne slavernij. De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) – het VN-agentschap dat zich bezighoudt met arbeidsnormen, werkgelegenheid en sociale bescherming – schat dat er continu 12,3 miljoen mensen misbruikt worden voor dwangarbeid, schuldslavernij, gedwongen kinderarbeid, seksuele slavernij; andere ramingen variëren van 4 tot 27 miljoen. Volgens door de VS-regering gesponsorde onderzoeken die in 2006 werden afgerond, worden er jaarlijks ongeveer 800.000 mensen over de landsgrenzen gesmokkeld, en daar zijn de miljoenen die in hun eigen land worden verhandeld, niet bijgeteld. Bijna 80 procent van de transnationale slachtoffers zijn vrouwen en meisjes en tot 50 procent is minderjarig. De meeste transnationale slachtoffers zijn vrouwen die gedwongen worden zich te prostitueren. In deze cijfers zijn de miljoenen vrouwelijke en mannelijke slachtoffers in de hele wereld die binnen de eigen landsgrenzen worden verhandeld – de meesten voor dwangarbeid of schuldslavernij – niet meegerekend. Inhoud van het RMH 2007

Het RMH is het meest omvattende wereldwijde rapport over de inspanningen van regeringen om ernstige vormen van mensenhandel te bestrijden. Het Rapport heeft betrekking op de periode van april 2006 tot en met maart 2007. Het omvat de landen die zijn aangeduid als land van herkomst, als doorvoerland of als bestemming voor een aanzienlijk aantal slachtoffers van ernstige vormen van mensenhandel. Het RMH 2007 schetst een geactualiseerd beeld van de aard en de omvang van de moderne slavernij en de brede waaier maatregelen die door regeringen over de hele wereld worden getroffen om haar aan te pakken en uit te roeien. Omdat de mensenhandel waarschijnlijk vertakkingen heeft in alle landen van de wereld wijst de niet-opname van een land in het Rapport mogelijk alleen op een gebrek aan correcte informatie. De verslagen per land beschrijven de aard en de omvang van de mensenhandel, de redenen waarom het land in het rapport is opgenomen en de inspanningen van de regering om de mensenhandel te bestrijden. Elk verslag bevat tevens een evaluatie van de mate waarin de regering zich conformeert aan de minimumnormen voor de eliminatie van de mensenhandel zoals vastgelegd in de WBSM en omvat suggesties voor bijkomende acties ter bestrijding van de mensenhandel. In de rest van het verslag worden de inspanningen van de regering beschreven om wetten tegen de mensenhandel op te leggen, slachtoffers te beschermen en handel in mensen te voorkomen. In elk verslag leggen we uit waarop we ons hebben gebaseerd om een land onder te brengen in Tabel 1, Tabel 2, de Controlelijst van Tabel 2 of Tabel 3. Als een land is ingedeeld in de Controlelijst van Tabel 2, leggen we uit waarom dat zo is, op basis van de criteria waarvan sprake in de WBSM. De WBSM somt drie factoren op die in aanmerking moeten worden genomen om te bepalen of een land moet worden ondergebracht in Tabel 2 (of in de Controlelijst van Tabel 2) of in Tabel 3. 1) De mate waarin het land een land van herkomst, een doorvoerland of een land van bestemming is voor ernstige vormen van mensenhandel. 2) De mate waarin de regering van het land zich niet conformeert aan de minimumnormen van de WBSM, met inbegrip vooral van de mate van mensenhandelgerelateerde corruptie in de regering. 3) De middelen en mogelijkheden van de regering om ernstige vormen van mensenhandel aan te pakken en uit te roeien. Rwanda/Verenigd Koninkrijk: Seksuele uitbuiting Toen ze 14 was, moest Adnita van haar baas, een handelaar op de markt van Kigali, meegaan met twee mannen. Hij vertelde haar dat ze haar zouden meenemen naar het buitenland, waar ze veilig zou zijn en naar school zou kunnen gaan. Toen ze in Groot-Brittannië aankwam, werd ze op de luchthaven opgewacht door een man die haar meenam naar een huis. In dat huis kwam nog een andere man, die haar verkrachtte. Twee jaar lang werd de tiener opgesloten in een keuken en had ze alleen toegang tot een toilet en een wasbak. De man hield haar gevangen als seksslavin tot ze kon ontsnappen en zwaaiend een chauffeur deed stoppen, die haar naar de politie bracht.

Hoe het rapport gebruikt wordt

Dit Rapport is een diplomatiek hulpmiddel dat door de Amerikaanse regering wordt gebruikt als instrument voor volgehouden dialoog en aanmoediging en als gids voor een efficiëntere toewijzing van de middelen voor programma’s en beleidslijnen rond vervolging, bescherming en preventie. Buitenlandse Zaken zal met de regeringen blijven onderhandelen over de inhoud van het Rapport om de samenwerking in de strijd tegen de mensenhandel te verbeteren. In het komende jaar en vooral in de maanden die voorafgaan aan de bepaling van de sancties voor de landen van Tabel 3, zal Buitenlandse Zaken de voor de redactie van dit Rapport ingezamelde gegevens gebruiken voor een efficiëntere toewijzing van de hulpprogramma’s en een betere samenwerking met de landen die hulp nodig hebben in de strijd tegen de mensenhandel. Buitenlandse Zaken hoopt dat het Rapport dienst zal doen als katalysator voor de inspanningen van regeringen en andere organisaties om de mensenhandel te bestrijden in de hele wereld. Nigeria/VS: De 14-jarige Jenny verliet haar geboorteland Nigeria en trok naar de VS om te werken in de woning van een paar dat eveneens van Afrikaanse origine was. Ze dacht dat ze was ingehuurd als kinderoppas, maar de werkelijkheid was totaal anders. Vijf jaar lang werd Jenny herhaaldelijk door haar werkgever verkracht en fysiek mishandeld door zijn vrouw, soms met een stok en bij één gelegenheid met een schoen met hoge hak. Na een tip van een lokale ngo werd Jenny door de politie bevrijd. De daders werden vervolgd. Definitie van “mensenhandel”

De Wet op de Bescherming van de Slachtoffers van de Mensenhandel omschrijft “ernstige vormen van mensenhandel” als volgt:
(a) seksuele uitbuiting waarbij mensen er door geweld, door bedrog of onder dwang worden toe aangezet zichzelf te prostitueren voor geld of waarbij de mensen die tot dergelijke daden worden gedwongen, de leeftijd van 18 jaar niet hebben bereikt; of
(b) het rekruteren, verbergen, vervoeren, leveren of bekomen van een persoon voor arbeid of diensten door het gebruik van geweld, bedrog of dwang met het doel die persoon te onderwerpen aan onvrijwillige dienstbaarheid, dwangarbeid, schuldslavernij of slavernij. Definities

Seksuele uitbuiting verwijst naar het rekruteren, verbergen, vervoeren, leveren of bekomen van een persoon om hem te dwingen zich te prostitueren voor geld. Zich prostitueren voor geld verwijst naar elke seksuele daad waarbij iets van waarde wordt gegeven of gekregen. Dwang betekent (a) bedreiging met zware letsels of fysieke mishandeling van een persoon; (b) elk schema, plan of patroon om iemand te doen geloven dat het niet verrichten van een daad zal resulteren in zwaar letsel of fysieke mishandeling van een persoon; of (c) het misbruiken of dreigen misbruik te maken van de wettelijke procedure.Onvrijwillige dienstbaarheid verwijst naar een toestand van dienstbaarheid die wordt afgedwongen (a) door middel van een schema, plan of patroon dat bedoeld is om iemand te doen geloven dat als hij die toestand niet aanvaardt of weigert te bestendigen, hijzelf of iemand anders zwaar letsel zal oplopen of fysiek zal worden mishandeld; (b) door misbruik te maken van de wettelijke procedure of ermee te dreigen.

III. Toelichting bij de vormen en de impact van de mensenhandel

Dwangarbeid

De meeste gevallen van dwangarbeid zijn toe te schrijven aan gewetenloze werkgevers die hiaten in de wetgeving gebruiken om kwetsbare arbeiders uit te buiten. De kwetsbaarheid van die arbeiders wordt in de hand gewerkt door werkloosheid, armoede, criminaliteit, discriminatie, corruptie, politieke conflicten en culturele inburgering van de praktijk. Immigranten zijn bijzonder kwetsbaar, maar individuen worden ook gedwongen tewerkgesteld in hun eigen land. Vrouwelijke slachtoffers van dwangarbeid of schuldslavernij, vooral vrouwen en meisjes die werken als dienstmeid, worden vaak seksueel misbruikt. Dwangarbeid is een vorm van mensenhandel die soms moeilijker te identificeren en in kaart te brengen is dan seksuele uitbuiting. Het gaat immers niet noodzakelijk om dezelfde criminele netwerken die mensen over de grenzen smokkelen voor seksuele uitbuiting. Vaak gaat het om individuen die één dienstbode of honderden onbetaalde arbeiders in een fabriek onderwerpen aan een regime van onvrijwillige dienstbaarheid.

Schuldslavernij

Een andere vorm van geweld of dwang is het inroepen van een schuld om iemand blijvend te knechten. In juridische en beleidsteksten spreekt men van “schuldslavernij”. Schuldslavernij is strafbaar onder de Amerikaanse wet en is als een vorm van aan mensenhandel gerelateerde uitbuiting opgenomen in het VN-Protocol ter Preventie, Bestrijding en Bestraffing van de Mensenhandel, Vooral van de Handel in Vrouwen en Kinderen (VN-Protocol inzake Mensenhandel). Veel arbeiders over heel de wereld komen in de schuldslavernij terecht door toedoen van trafikanten of ronselaars die illegaal een beginschuld uitbuiten welke door de arbeiders is aangegaan in het kader van een arbeidsovereenkomst of door overerving van schuld in de meer traditionele systemen van schuldslavernij. De traditionele schuldslavernij in Zuid-Azië dompelt grote aantallen mensen van generatie op generatie onder in de slavernij.

Onvrijwillige dienstbaarheid

Mensen raken gevangen in de onvrijwillige dienstbaarheid als ze geloven dat pogingen om aan hun situatie te ontsnappen, zullen resulteren in ernstig lichamelijk letsel voor zichzelf of anderen of als ze in een staat van dienstbaarheid worden gehouden door figuren die misbruik maken van de wettelijke procedures of daarmee dreigen. De slachtoffers zijn vaak economische migranten en laaggeschoolde arbeiders die uit minder ontwikkelde gemeenschappen worden weggehaald naar meer welvarende en ontwikkelde plaatsen. Veel slachtoffers worden lichamelijk en verbaal misbruikt, door de werkgever aan de deur gezet en/of opgesloten (of vinden dat ze opgesloten worden). Schuldslavernij en onvrijwillige dienstbaarheid onder gastarbeiders De kwetsbaarheid van gastarbeiders voor gedwongen tewerkstelling is bijzonder verontrustend omdat deze bevolkingsgroep in bepaalde gebieden zo groot is. Drie potentiële factoren dragen bij tot het probleem: 1) Misbruik van contracten; 2)Onaangepaste lokale wetten voor de rekrutering en tewerkstelling van gastarbeiders; en 3) Het opzettelijk doen betalen van ongeoorloofde en vaak illegale kosten en schulden door die arbeiders in het land van herkomst, vaak met medeplichtigheid en/of steun van arbeidsdiensten en werkgevers in het land van bestemming. Kazakstan/Rusland: Seksuele uitbuiting Toen ze net 17 geworden was, droomde Maryam van een betere toekomst dan haar leven in Kazakstan. Een man betaalde haar ouders $ 300 en bezorgde haar een vals paspoort zodat ze in Rusland aan de slag kon als winkelmeisje. Toen ze in Rusland aankwam, bleek de winkel een vergrendelde cel te zijn met een metalen deur en tralies voor de ramen. Toen de gewapende bewakers haar vertelden dat ze zou worden ingezet als prostituee in plaats van winkelmeisje, zei ze: “Ik weigerde en ik zei dat ze mochten doen wat ze wilden, maar dat ik me niet zou prostitueren. Daarvoor ben ik gestraft. Ik werd geslagen, verkracht en uitgehongerd. Na vijf dagen gaf ik het op.” Onvrijwillige huishoudelijke dienstbaarheid

Huishoudelijk personeel kan in een toestand van onvrijwillige dienstbaarheid terechtkomen door geweld of dwang , zoals lichamelijk (ook seksueel) of emotioneel misbruik. Vooral kinderen zijn kwetsbaar. Huishoudelijke dienstbaarheid is bijzonder moeilijk op te sporen omdat alles gebeurt in privéwoningen, waarvoor de overheid vaak geen regelgeving uitwerkt. Zo bestaat er in bepaalde, rijkere landen van Azië en het Midden-Oosten een grote vraag naar huishoudelijk personeel, dat vaak in een toestand van onvrijwillige dienstbaarheid verzeilt. Illegale kinderarbeid

De meeste internationale organisaties en nationale wetten laten toe dat kinderen licht werk doen. Anderzijds vinden landen in heel de wereld dat de ergste vormen van kinderarbeid moeten worden uitgeroeid. De verkoop en verhandeling van kinderen en hun verknechting in dwangarbeid en schuldslavernij zijn duidelijk de ergste vormen van kinderarbeid. Elk kind dat onderworpen wordt aan onvrijwillige dienstbaarheid, schuldslavernij, dwangarbeid of slavernij door het gebruik van geweld, bedrog of dwang, is een slachtoffer van de mensenhandel, ongeacht de plaats waar de uitbuiting gebeurt.

Kindsoldaten

De inschakeling van kindsoldaten is een unieke en ernstige vorm van mensenhandel die gepaard gaat met de illegale rekrutering van kinderen door geweld, bedrog of dwang om te worden uitgebuit of te worden misbruikt als seksslaven in conflictgebieden. Zowel regeringstroepen als paramilitaire organisaties en rebellengroepen maken zich schuldig aan dergelijke illegale praktijken. UNICEF schat dat meer dan 300.000 kinderen jonger dan 18 momenteel worden uitgebuit in meer dan 30 gewapende conflicten over de hele wereld. Hoewel de meeste kindsoldaten in leeftijd variëren van 15 tot 18 jaar, zijn sommigen nauwelijks 7 of 8 jaar oud. Veel kinderen worden ontvoerd om ingezet te worden als strijders. Anderen worden illegaal gedwongen te werken als kruiers, koks, bewakers, loopjongens, boodschappers of spionnen. Veel jonge meisjes worden gedwongen te trouwen of seks te hebben met mannelijke strijders en lopen een hoog risico op zwangerschap. Mannelijke en vrouwelijke kindsoldaten worden vaak seksueel misbruikt. Het risico dat ze een seksueel overdraagbare ziekte oplopen, is bijzonder hoog. Bepaalde kinderen worden gedwongen wreedheden te begaan tegen hun familie en hun gemeenschap. Kindsoldaten worden vaak gedood of gekwetst en de overlevenden dragen vaak meerdere trauma’s en psychologische littekens met zich mee. Hun persoonlijke ontwikkeling is vaak onherstelbaar beschadigd. Terugkerende kindsoldaten worden vaak door hun eigen gemeenschap uitgestoten. Kindsoldaten komen overal ter wereld voor. Het probleem is het nijpendst in Afrika en Azië, maar ook gewapende groepen in de beide Amerika’s en in het Midden-Oosten zetten illegaal kinderen in conflictgebieden in. Alle landen moeten samenwerken met internationale organisaties en ngo’s en moeten dringend maatregelen nemen om kindsoldaten te ontwapenen, te demobiliseren en opnieuw te integreren in de gemeenschap. Oekraïne/Italië: De dertigjarige Mara liet haar man en haar twee kinderen in Oekraïne in de steek om aan de slag te gaan als dienstmeid in Italië. De rekruteringsverantwoordelijken van een arbeidsbureau beloofden haar een hoog loon. Na haar aankomst werd ze naar een bordeel gebracht waar de eigenaar vertelde dat hij haar had gekocht voor verscheidene honderden dollars. Hij zei dat ze hem geld verschuldigd was voor de vlucht. Negen maanden lang was Mara overgeleverd aan deze mensenhandelaar, die haar sloeg als ze een klant weigerde. Als een man zich over haar bekloeg, verhoogde de bordeeleigenaar haar schuld. Mara werd pas bevrijd toen de Italiaanse politie binnenviel in het bordeel. Ze werd beschuldigd van prostitutie en gedeporteerd naar Oekraïne.

Seksuele uitbuiting en prostitutie

Seksuele uitbuiting wordt beschouwd als de grootste specifieke deelgroep van de moderne grensoverschrijdende slavernij. Seksuele uitbuiting zou niet bestaan als de vraag naar commerciële seks in heel de wereld niet zo groot was. De VS-regering nam in haar beleidsbeslissing van december 2002 resoluut stelling in tegen de prostitutie en voerde aan dat prostitutie inherent schadelijk en mensonterend is en mensenhandel in de hand werkt. Seksuele uitbuiting van kinderen

Jaarlijks worden meer dan twee miljoen kinderen uitgebuit in de wereldwijde commerciële sekshandel. Kinderen raken ook gevangen in de prostitutie ondanks het feit dat de partijen door een aantal internationale verdragen en protocollen verplicht zijn de seksuele uitbuiting van kinderen tegen betaling strafbaar te stellen. Het verbod op de inschakeling van kinderen in het commerciële sekscircuit is ingeschreven in de Amerikaanse wet en in het VN-Protocol inzake Mensenhandel. In geen enkel geval kunnen uitzonderingen en culturele of socio-economische rationalisatie worden ingeroepen om te beletten dat een kind uit de seksuele slavernij wordt verlost. Termen als “kindersekswerker” zijn onaanvaardbaar omdat ze de brutaliteit van de uitbuiting verschonen. Kindersekstoerisme

Kindersekstoerisme (KST) verwijst naar mensen die van hun eigen naar een ander land reizen om er tegen betaling seks te hebben met kinderen. KST is een schandelijke aanslag op de waardigheid van kinderen en een vorm van agressief kindermisbruik. De seksuele uitbuiting van kinderen heeft een verwoestende impact op minderjarigen. Mogelijke gevolgen zijn een langdurig lichamelijk en psychologisch trauma, ziekte (waaronder hiv/aids), drugsverslaving, ongewenste zwangerschap, ondervoeding, sociale verbanning en mogelijk de dood.

III. Beleidsmatige aanpak van de mensenhandel

Klemtoon op gedwongen tewerkstelling en seksuele uitbuiting

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken, daartoe geïnstrueerd door het Congres via de WBSM, blijft zijn acties tegen dwangarbeid en schuldslavernij opvoeren en zet zijn campagne tegen seksuele uitbuiting voort. Verscheidene landen worden, net als in de vorige twee Rapporten, ondergebracht in Tabel 3 omdat ze niets ondernemen tegen mensenhandel met het oog op de gedwongen tewerkstelling van gastarbeiders. Slachtoffers redden

Sommige slachtoffers van de mensenhandel kunnen zich aan de onvrijwillige dienstbaarheid ontworstelen, vele anderen slagen daar niet in. Zij hebben hulp nodig. Hulp neemt vaak de vorm aan van een inval door de politie op plaatsen waar slachtoffers tegen hun wil worden vastgehouden. Slachtoffers van onvrijwillige dienstbaarheid in een arbeidssituatie worden bijvoorbeeld gered door invallen in sweatshops of het doorzoeken van woningen waar huishoudpersoneel wordt uitgebuit. Slachtoffers van seksuele uitbuiting worden gered door invallen in bordelen en andere gebouwen waar seks tegen betaling wordt aangeboden, zoals massagesalons, karaokebars en stripclubs. De VS-regering beschouwt reddingsoperaties als een integraal onderdeel van de politiestrategie in het domein van de mensenhandel. Reddingsoperaties dragen bij tot de opsporing, de identificatie en de bescherming van de slachtoffers en speelt de politie bewijzen in de hand om de mensenhandelaars en hun handlangers te vervolgen. Gezondheidsrisico’s van de mensenhandel

De mensenhandel heeft ernstige gevolgen voor de volksgezondheid. Hij druist in tegen de mensenrechten en schept problemen voor de nationale veiligheid. De mensenhandel stoelt per definitie op “geweld, bedrog of dwang”, wat typisch gepaard gaat met opsluiting en vaak ook met fysiek en psychologisch misbruik. Onderzoek toont aan dat geweld en misbruik centraal staan in de prostitutiegerelateerde mensenhandel. Uit een onderzoek (2006) van vrouwen die naar de Europese Unie werden gebracht om zich te prostitueren, bleek dat 95 procent van de slachtoffers overweldigd was en gedwongen werd tot seks en meer dan 60 procent van de slachtoffers maakte melding van vermoeidheid, neurologische symptomen, maag-darmproblemen, rugpijn en/of gynaecologische infecties. Andere courante psychologische gevolgen bij vrouwen in de prostitutie zijn dissociatieve en persoonlijkheidsstoornissen, angst en depressie. Een studie van 2001 bracht aan het licht dat 86 procent van de vrouwen die in eigen land in de prostitutie werden gedwongen en 85 procent van de vrouwen die over internationale grenzen werden gesmokkeld, depressief waren. Hiv/aids en mensenhandel

Wereldwijd leven ongeveer 42 miljoen mensen met hiv/aids en seksuele uitbuiting speelt een belangrijke rol in de verspreiding van de epidemie. Het UNAIDS-rapport van 2005 geeft aan dat “in heel Azië de hiv-epidemieën worden aangewakkerd door een combinatie van drugsspuiten en prostitutie”. Zowel de prostitutie als de seksuele uitbuiting dragen dus bij tot de verspreiding van hiv/aids. Wereldwijd is de hiv-incidentie bij vrouwen in de prostitutie en vrouwen die werden verhandeld met het oog op prostitutie, erg hoog. Zo bedraagt de hiv-prevalentie onder prostituees in Nepal 20 procent. In Zuid-Afrika is dat 70,4 procent. Bovendien is volgens het Wereldcongres tegen Commerciële Seksuele Uitbuiting van Kinderen tussen “50 en 90 procent van de kinderen die uit de Zuidoost-Aziatische bordelen worden bevrijd, besmet met hiv”. De grootste uitdaging: de slachtoffers beschermen

De WBSM voorziet in een slachtoffergerichte aanpak van de mensenhandel waarbij doelstellingen op het vlak van misdaadbestrijding en mensenrechten worden gecombineerd. Zonder passende bescherming voor de slachtoffers zullen de maatregelen ter bestrijding van de mensenhandel waarschijnlijk niet veel uithalen. De criteria in de WBSM voor de beoordeling van de inspanningen die een regering doet om de mensenhandel te bestrijden, bevatten een expliciete clausule over slachtofferbescherming: "Of de regering van het land de slachtoffers van ernstige vormen van mensenhandel beschermt en hen aanmoedigt te helpen in het opsporen en vervolgen van de mensenhandelaars, met inbegrip van het voorzien van wettelijke alternatieven voor hun uitwijzing naar landen waar hen alleen vergelding en ontbering wachten, en erop toeziet dat de slachtoffers niet ten onrechte worden opgesloten, beboet of anderzins bestraft voor illegale daden die een zuiver en rechtstreeks gevolg zijn van de uitbuiting.” De slachtoffergerichte aanpak

De aanpak van de mensenhandel door de internationale gemeenschap steunt op twee hoofddoelen: de noodzaak voor de staat om deze zware misdaad te bestraffen en de noodzaak voor de maatschappij om de slachtoffers van zware inbreuken op de mensenrechten, die hun meest fundamentele vrijheden aantasten, op te vangen. Het VN-Protocol inzake Mensenrechten, een aanvulling van de VN-Conventie tegen de Grensoverschrijdende Georganiseerde Misdaad, ondersteunt duidelijk beide. Centraal in de strijd van de Amerikaanse regering tegen de mensenhandel staat het mensenrechtenprincipe dat de slachtoffers van mensenhandel en door slavernij ingegeven praktijken moeten worden gevrijwaard van bijkomende trauma’s. Een regering moet ervoor zorgen dat het gerecht vlot toegankelijk is voor deze slachtoffers mochten ze dat willen, en dat ze onderdak, medische verzorging, juridische bijstand, psychosociale ondersteuning en hulp bij de herintegratie in hun oorspronkelijke of in een nieuwe gemeenschap krijgen, zodat ze een nieuw leven kunnen opbouwen. Die aanpak staat borg voor een zorgvuldig evenwicht tussen de veiligheidsnoden van de staat en de behoefte van de maatschappij om de mensenrechten van het slachtoffer te herstellen.

IV. Lofwaardige internationale inspanningen

Bosnië-Herzegovina: ngo geeft slachtoffers van mensenhandel gratis juridische bijstand

Vasa Prava is de enige ngo die juridische bijstand pro bono geeft aan slachtoffers van mensenhandel in Bosnië-Herzegovina. De organisatie is opgericht in 1996, telt meer dan 16 permanente kantoren, 50 mobiele eenheden en 80 medewerkers, en heeft meer dan 400.000 Bosniërs geholpen. Advocaten van Vasa Prava staan ter beschikking van de binnenlandse slachtoffers van zodra ze in een schuilplaats arriveren, zelfs als ze niet formeel ingeschreven zijn door de staat, en regelen alle verblijfsvergunningen en asielaanvragen voor buitenlandse slachtoffers. Als een slachtoffer wil getuigen, neemt Vasa Prava de vertegenwoordiging van het individu op zich vanaf de eerste verklaring tot het einde van de rechtszaak. Door zijn eenvormige aanpak en zijn bemiddeling tussen de slachtoffers en de regering heeft Vasa Prava tevens bijgedragen tot de versterking van de rechtsstaat in Bosnië-Herzegovina. Slachtoffers die worden bijgestaan door Vasa Prava, getuigen gemakkelijker tegen de trafikanten in strafrechtelijke processen en hebben cruciale verklaringen afgelegd die hebben geleid tot de veroordeling van verscheidene beruchte trafikanten en georganiseerde benden. Vasa Prava vervult een integrale civiele rol die de Bosnische regering vanwege financierings- en logistieke belemmeringen niet kan vervullen, en heeft een stem gegeven aan hen die eerder het zwijgen was opgelegd.

Tsjechische Republiek: politionele elitecel bestrijdt dwangarbeid

De eenheid georganiseerde misdaad van de nationale politie richtte een gespecialiseerde onderzoekscel op om dwangarbeid op te sporen en te bestrijden. Dat heeft de politie in staat gesteld middelen en manschappen te concentreren om de complexe criminele netwerken rond dwangarbeid te onderzoeken. Om de intragouvernementele samenwerking bij onderzoeken naar dwangarbeid te versterken overlegt de cel met arbeidsinspecteurs die toezien op de toepassing van de arbeidswet inzake werkvoorwaarden. Duitsland: uitgebreid wereldbekerinterventiemodel

De Duitse regering, internationale organisaties en ngo’s werkten in de zomer van 2005 preventie- en beveiligingsmaatregelen uit voor de World Cup 2006 die als doeltreffend model voor toekomstige grootschalige internationale sportevenementen worden gebruikt. Meer dan een jaar voor de start van de Wereldbeker ontwikkelde de Duitse politie gespecialiseerde strategieën en concepten om seksuele uitbuiting tijdens het evenement te voorkomen en op te sporen, met inbegrip van een globaal Nationaal Wereldbekerveiligheidsconcept, een staats- en federaal politienetwerk voor de uitwisseling van informatie en een grotere politieaanwezigheid in de rosse buurten. Politici en bekende figuren op alle niveaus moedigden actief de inspanningen ter bestrijding van de mensenhandel tijdens de Wereldbeker aan. De regering financierde een reeks grote openbare campagnes van ngo’s en steunde een hotline die dag en nacht beschikbaar was voor mensenhandelslachtoffers en mensen die de World Cup bijwoonden. Posters en flyers werden ingezet op strategische plaatsen waar de fans samenkwamen om wedstrijden te volgen op grote outdoorschermen, zodat ze een veel groter publiek bereikten dan de vorige campagnes ter bestrijding van de mensenhandel.