Hasła zawarte w poniższym słowniczku mają za
zadanie jedynie pokrótce objaśnić znaczenie poszczególnych pojęć.
Słowniczek ten nie jest pomyślany jako źródło kompletnego objaśnienia
ich znaczeń.
Przy opracowywaniu tłumaczenia słowniczka skorzystano z zasobów Wikipedii, wolnej
encyklopedii.
Słowniczek
adres IP
(ang. Internet
Protocol) Adres komputera w sieci komputerowej opartej na protokole TCP/IP. Każdy komputer podpięty do sieci
Internet posiada swój własny adres IP. Komputery-klienty
mogą mieć adres IP przyznany na stałe lub mogą go uzyskiwać
dynamicznie przy każdym połączeniu z siecią.
Adresy IP w ich czwartej wersji są zapisywane jako cztery oddzielone
kropkami liczby z zakresu 0-255, np. 204.171.64.2.
Ponieważ pula adresów czwartej wersji IP jest obecnie w znacznym
stopniu wyczerpana, w niedalekiej przyszłości planowane jest przejście
do adresów IP szóstej wersji. Dodatkowo, szósta wersja IP eliminuje wady czwartej, wprowadza nowe rozszerzenia (uwierzytelnianie, kompresja i inne), a także
minimalizuje czynności wymagane do podłączenia nowego węzła do
Internetu (autokonfiguracja).
Adres IP szóstej wersji zwiększył swój rozmiar z 32 na 128 bity.
Reprezentowany jest w postaci heksadecymalnej, z dwukropkiem co 16
bitów, np:
0123:5678:abcd:00ef:0000:0000:1234:5678
Specyfikacje IP wersji szóstej pozwalają na opuszczanie początkowych
zer oraz zamianę bloków zer na podwójny dwukropek. Powyższy adres może
więc być zapisany jako:
123:5678:abcd:ef::1234:5678
adres URL
(ang. Uniform
Resource Locator) Zestandaryzowany format odnośników do zasobów
sieciowych (głównie Internetu), przykładowo: http://www.mozillapl.org
Zwyczajowo adres URL jest wpisywany do paska lokalizacji przeglądarki.
Adresy URL są również używane jako odnośniki na stronach internetowych
prowadzące do innych stron i zasobów. Adres URL jest także nazywany
adresem internetowym lub adresem sieciowym.
Adres URL składa się z rodzaju zasobu, dwukropka i części zależnej
od rodzaju zasobu. Nazwy rodzaju zasobu mogą składać się z małych
liter, plusa, myślnika oraz kropki. Duże litery są akceptowane, przy
czym muszą być zamieniane na małe przez oprogramowanie.
Część zależna od rodzaju usługi zwykle przybiera jedną z postaci:
W przypadku zasobów niebędących plikami (konta shellowe,
adresy poczty elektronicznej, itd.):
nazwa_użytkownika@adres_serwera
Często oprogramowanie pozwala na różne niewłaściwe formy adresów
URL, np. pomijanie //, lub formy typu adres_serwera/scieżka_dostępu.
Popularniejsze rodzaje zasobów to:
Dowolny
program używany do otwarcia lub podglądu pliku pobranego przez
przeglądarkę. Wtyczka jest specjalnym rodzajem
aplikacji pomocniczej, instalowanym w katalogu wtyczek (podkatalog
Plugins w katalogu Mozilla). Z reguły wtyczki pozwalają na otwieranie
plików bezpośrednio w oknie przeglądarki. Programy typu Microsoft Word,
Adobe Photoshop, czy inne zewnętrzne aplikacje są uważane jako
aplikacje pomocnicze (nie wtyczki), gdyż nie instalują się one w
katalogu wtyczek przeglądarki. Aplikacje te mogą zostać wywołane przez
odpowiednie ustawienie właściwości działania przeglądarki z pobranym
typem plików.
bezpieczna witryna
Witryna, która używa szyfrowania połączenia,
aby uchronić przesyłane informacje przed podejrzeniem ich przez osoby trzecie.
Podczas połączenia z bezpieczną witryną w pasku statusu i
pasku adresu wyświetlana jest ikona kłódki, a tło
paska adresu zmienia kolor na żółty.
certyfikat
Cyfrowy odpowiednik dokumentu
tożsamości. Jest to mały dokument cyfrowy, zawierający nazwę osoby lub
innej organizacji i zaświadczający, że klucz publiczny (zawarty w tym
certyfikacie) należy do niej. Przy cyfrowym podpisywaniu wiadomości
poczty elektronicznej lub innych danych, podpis cyfrowy jest tworzony
przy użyciu klucza prywatnego, powiązanego z kluczem publicznym
certyfikatu.
ciasteczko
Mały plik wysyłany przez serwer
WWW i zapisywany automatycznie na twardym dysku użytkownika. W czasie
każdego połączenia ze stroną, z której pochodzi dane
ciasteczko, przeglądarka wysyła ten plik serwerowi. W ten sposób witryna
może np. dostosować się do ustawień użytkownika.
Ciasteczka mogą zawierać rozmaite rodzaje informacji o użytkowniku
danej strony WWW i "historii" jego łączności z daną stroną (a właściwie
serwerem).
Zazwyczaj ciasteczko jest wykorzystywane do automatycznego
rozpoznawania danego użytkownika przez serwer, dzięki czemu serwer może
wygenerować stronę ściśle dedykowaną danemu użytkownikowi. Umożliwia to
tworzenie spersonifikowanych serwisów WWW. Inne zastosowania ciasteczek
to np. "koszyki zakupowe" w internetowych sklepach, przypominanie
rozpoznanemu użytkownikowi o jakichś sprawach, itp. Odpowiednio
ustawiając opcje menedżera ciasteczek, użytkownik uzyskuje możliwość
kontroli nad ich zapisywaniem i ilością informacji, jaka zostanie
zapisana.
Specjalny typ zakładki, który zachowuje się jak folder zawierający odnośniki
pobrane ze źródła (kanału RSS). Dynamiczną zakładkę można
utworzyć klikając na ikonie w pasku statusu i wybierając format źródła.
FIPS PUBS 140-1.
(ang. Federal
Information Processing Standards Publications 140-1) Amerykańskie
standardy rządowe opracowane w celu wprowadzenia do użytku modułów
kryptograficznych (programowych lub sprzętowych). Moduły te mogą
szyfrować i odszyfrowywać informacje lub wykonywać inne czynności
kryptograficzne (jak tworzenie lub weryfikacja podpisów cyfrowych).
Wiele takich rozwiązań zamawianych przez rząd amerykański musi spełniać
wymogi jednego lub więcej standardu FIPS.
główne hasło
Hasło używane przez
menedżera certyfikatów do zabezpieczania klucza głównego (i/lub kluczy
prywatnych) przechowywanego w urządzeniu
zabezpieczającym.
Menedżer certyfikatów musi uzyskać dostęp do kluczy prywatnych
użytkownika, kiedy ten podpisuje wiadomość poczty elektronicznej lub
poświadcza swoją tożsamość na stronie WWW przy użyciu swojego
certyfikatu.
Podobnie wymagany jest dostęp do głównego klucza w chwili, gdy
menedżer haseł lub formularzy odczytuje bądź dodaje odpowiednie
informacje poufne użytkownika.
Użytkownik ma możliwość ustawienia lub zmiany hasła głównego w
panelu preferencji tego hasła. Każde urządzenie zabezpieczające wymaga
osobnego hasła głównego.
Zobacz też: klucz prywatny, główny klucz.
Internet
Ogólnoświatowa sieć komputerowa
łącząca sieci lokalne, sieci rozległe i wszystkie komputery do nich
podłączone. Do komunikacji pomiędzy komputerami wykorzystywanych jest
wiele ustandaryzowanych protokołów. Spośród najbardziej
rozpowszechnionych można wymienić:
Początki Internetu sięgają roku 1969. W pierwotnych zamiarach był
pomyślany do wykorzystywania przez armię Stanów Zjednoczonych. W miarę
rozwoju skupiał coraz więcej ośrodków akademickich i naukowych.
Gwałtowny rozwój Internetu nastąpił w latach 90-tych XX wieku. Obecnie
główne wykorzystanie Internetu to:
usługi mulitmedialne: radio i telewizja internetowa
telekonferencje
sklepy internetowe i bankowość elektroniczna
język HTML
(ang. Hypertext
Markup Language) Język znaczników (ang. tags)
stosowany do pisania stron WWW.
Standard HTML definiuje znaczniki odpowiedzialne za definiowanie
wyglądu strony i zawartych w niej elementów (czcionki, kodowanie
znaków, obrazki, i inne). HTML jest formalnie aplikacją SGML-a,
zestandaryzowanego nadrzędnego języka znaczników (ang. Standard
Generalized Markup Language) służącego do ujednolicania struktury i
formatu wszelkich informacji dających się zapisać w formie dokumentu
tekstowego tak, aby dało się je łatwo przenosić i wyświetlać lub
drukować w różnych systemach elektronicznego przekazu danych.
Pierwsza wersja języka HTML została opracowana przez Tima
Bernersa-Lee, który w tym czasie był fizykiem pracującym w europejskiej
organizacji badań nuklearnych CERN. Pierwotnie składał się on z
kilkunastu znaczników umożliwiających wyświetlanie tekstu wraz z
odsyłaczami do innych tekstów. Rewolucyjność pomysłu polegała na tym,
że użytkownik przeskakujący do innego tekstu nie musiał w ogóle
wiedzieć gdzie fizycznie znajduje się interesujący go tekst. Była to
tzw. "zerowa wersja HTML".
Wraz z rozwojem sieci WWW, a zwłaszcza jej upowszechnianiem,
pojawiła się potrzeba dołączania do tekstów tabel, grafiki i plików
multimedialnych, w wyniku czego zaczęły powstawać kolejne wersje
HTML-a. Wersje te były rozwijane przez firmy produkujące przeglądarki
stron WWW, bez wzajemnych konsultacji, co doprowadziło do częściowej
niekompatybilności wersji HTML-a zaimplementowanych w przeglądarkach
różnych producentów.
Próbą odpowiedzi na tę sytuację było stworzenie W3C czyli World Wide
Web Consortium, organizacji która zajmuje się ustanawianiem wspólnych
standardów HTML-a, a także innych spraw związanych z pisaniem stron WWW.
Kolejne "oficjalne" wersje HTML-a są uzgadnianie przez szeroką dyskusję
ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych firm i następnie
definiowane za pomocą języka SGML-a. Pierwszą taką oficjalną wersją
HTML-a był HTML 2, którego niewątpliwym sukcesem było to, że wszystkie
ważniejsze przeglądarki są w zasadzie z nim zgodne.
Drugą wersją HTML-a, którą udało się uzgodnić w trakcie tzw. wojny
przeglądarek, czyli ostrej i nie zawsze uczciwej konkurencji między
firmami Microsoft i Netscape, była wersja 3.2.
Ostatnią wersją HTML-a jest wersja 4.01, która próbuje wydzielić
zarządzanie wyglądem strony do kaskadowych arkuszy stylów (CSS). HTML
4.01 okazał się jedynie częściowym sukcesem w dziedzinie standaryzacji,
gdyż wsparcie dla CSS w większości przeglądarek było przez wiele lat
niepełne i zawierało wiele mniejszych i większych niekompatybilności.
Niekompatybilności te stają się jednak z czasem coraz mniejsze, przez co
pisanie stron obsługiwanych poprawnie przez wiele przeglądarek jest
łatwiejsze niż w czasach wojen edytorowych.
Obecnie organizacja W3C zaprzestała rozwoju HTML i postanowiła
dostosować go do języka XML, w wyniku czego powstał język
XHTML, zgodny z HTML i możliwy do wyświetlenia w przeglądarkach
zgodnych z HTML 4. Zmiana ta ma zapewnić większą rozszerzalność i
dostępność języka. Z tego powodu właśnie XHTML jest obecnym zalecanym
standardem tworzenia stron WWW. Trwają prace nad wersją 2.0, w
przeciwieństwie do 1.0 niekompatybilną z wcześniejszymi wersjami i
wnoszącą wiele zmian.
język Java
Obiektowy język programowania
stworzony przez firmę Sun Microsystems. Główną zaletą Javy jest
niezależność od systemu operacyjnego. Tę właściwość Java posiada dzięki
temu, że kod źródłowy programów pisanych w Javie poddany jest
kompilacji na kod pośredni (tzw. bytecode), który z kolei jest
interpretowany (wykonywany) przez tak zwaną maszynę wirtualną. Maszyna
wirtualna Javy została obecnie zaimplementowana na większości systemów
operacyjnych. Mozilla umożliwia automatyczne pobieranie i uruchamianie
programów napisanych w Javie (zwanych też apletami).
język JavaScript
Stworzony przez firmę
Netscape, zorientowany obiektowo skryptowy język programowania,
najczęściej stosowany na stronach WWW. Przy jego pomocy wykonywane są
niektóre elementy stron WWW, jak pokazywanie przycisków czy
formularzy. JavaScript może być używana razem z językiem Java, ale z
formalnego punktu widzenia są to dwa zupełnie różne języki
programowania. Java nie jest wymagana do poprawnej pracy języka
JavaScript.
język XML
(ang. Extensible Markup Language).
Sposób opisu znacznikami, umożliwiający wygodniejsze, szybsze i mniej
sformalizowane przygotowywanie wszelkich dokumentów
tekstowo-graficznych, które można bez większych problemów przenosić i
adaptować do różnych form przekazu elektronicznego.
XML to język znaczników umożliwiający tworzenie swoich własnych
znaczników formatujących definiowanych w definicji typu dokumentu (ang.
Document Type Definition (DTD)) lub w tzw. schematach XML. W XML
możliwe jest także stosowanie kaskadowych arkuszy stylów CSS, a także
programowalnych arkuszy stylów specjalnie zaprojektowanych dla XML-a o
nazwie XSL i innych interaktywnych elementów często stosowanych przy
pisaniu stron WWW.
XML wymaga znacznie większej dyscypliny przy pisaniu dokumentów niż
HTML, gdyż zasadą interpretacji XML-a jest najpierw kontrola
poprawności składniowej, a dopiero później ew. wyświetlenie/wykonanie
dokumentu. Zatem błędnie napisane dokumenty XML nie będą w ogóle
wyświetlane przez przeglądarki. Z drugiej jednak strony, dzięki
restrykcyjnej składni, dokumenty XML mogą być automatycznie
przekształcane na inne formaty języków, przez programy zwane parserami.
XML i jego zastosowania prawdopodobnie w przyszłości zastąpią
całkowicie HTML, gdyż XML w wersji 1.0 został uznany za standard przez
organizację W3C i jego rozwój jest silnie wspierany przez prawie
wszystkie najważniejsze firmy produkujące oprogramowanie, takie jak:
Microsoft, Oracle, Silicon Graphics, Sun Microsystems, Netscape i wiele
innych. Od 4 lutego 2004 r. najnowszą wersją XML jest XML 1.1, która w
porównaniu do XML 1.0 jest bardziej elastyczna pod względem stosowania
różnych znaków standardu Unicode.
XML jest jednak czymś znacznie więcej niż HTML, gdyż umożliwia
pisanie dokumentów, które będą mogły być obsługiwane przez
najróżniejsze urządzenia i programy. XML umożliwia też tworzenie tzw.
aplikacji - czyli zestawów znaczników do konkretnych zastosowań, z
których obecnie najbardziej znane są: XHTML, MathML, SVG, ChemXL.
Zaletą XML-a jest możliwość dowolnego mieszania tych aplikacji, co
umożliwia np. włączanie fragmentów MathML czy SVG w dokumenty napisane
w XHTML-u, tworząc jeden, poprawny składniowo dokument XML.
Więcej informacji o języku XML można znaleźć na stronie organizacji
W3C Extensible Markup
Language (XML) (witryna w języku angielskim).
klient
Oprogramowanie (np. przeglądarka
internetowa), które wysyła żądania do serwera i
odbiera od niego informacje. Serwerem jest z reguły inny komputer.
Komputer, na którym jest zainstalowane i uruchomione oprogramowanie
klienckie jest również nazywany klientem.
klucz prywatny
Jeden z pary kluczy używanych w kryptografii asymetrycznej. Służy
do wykonywania zastrzeżonych czynności (odszyfrowywanie danych -
odpowiadający klucz publiczny szyfruje, podpisywanie - odpowiadający
klucz publiczny weryfikuje podpisy), dlatego jego rozpowszechnianie
może w poważnym stopniu zagrażać bezpieczeństwu systemu.
kryptografia
Nauka zajmująca się
układaniem szyfrów. Wyróżniane są dwa główne nurty kryptografii:
kryptografia symetryczna i kryptografia asymetryczna.
Zobacz też: kryptografia przy
użyciu klucza publicznego.
menedżer ciasteczek
Część
przeglądarki odpowiedzialna za kontrolę ciasteczek.
menedżer haseł
Część przeglądarki
odpowiedzialna za kontrolę i zapisywanie haseł dostępowych do skrzynek
poczty elektronicznej czy serwisów WWW. Menedżer haseł zapisuje te
informacje na dysku twardym komputera i przywołuje je automatycznie w
razie potrzeby.
moduł PKCS #11
Program
zainstalowany na komputerze użytkownika zarządzający usługami
kryptograficznymi (szyfrowanie, odszyfrowywanie) przy użyciu standardu
PKCS #11. Zwany również modułem kryptograficznym, dostawcą
usług kryptograficznych lub modułem zabezpieczającym.
Moduły PKCS #11 mogą kontrolować zarówno urządzenia programowe, jak i
sprzętowe. Moduł PKCS #11 zawsze kontroluje jeden lub więcej slot,
które mogą być w formie sprzętowej (jak np. czytnik kart
inteligentnych), jak i programowej. Każdy slot modułu może zawierać urządzenie zabezpieczające (zwane również tokenem),
w którym umieszczane są certyfikaty i klucze kryptograficzne
użytkownika. Domyślny menedżer certyfikatów wbudowany do przeglądarki
zawiera dwa moduły PKCS #11. Użytkownik ma możliwość instalacji
dodatkowych modułów.
pamięć podręczna
Zbiór kopii odwiedzonych w
przeszłości stron WWW umieszczony na dysku twardym komputera
użytkownika lub w pamięci RAM jego komputera. Przyspiesza to
wyświetlanie często odwiedzanych lub wcześniej odwiedzonych stron, gdyż
przeglądarka może otworzyć je z dysku twardego zamiast pobierać z
sieci Internet. Po kliknięciu odnośnika (lub wpisania adresu URL) strony, przeglądarka
porównuje jej zawartość przechowywaną (jeżeli strona była wcześniej
odwiedzona) w pamięci podręcznej z zawartością strony znajdującą się w
Internecie. Jeżeli obydwie strony są identyczne, użytkownikowi zostanie
wyświetlona zawartość strony pochodząca z pamięci podręcznej
przeglądarki.
pasek adresu
Pole tekstowe (i powiązane z nim przyciski) umieszczone w okolicach góry okna
przeglądarki, w który można wpisać adres
URL lub szukany zwrot.
pasek narzędzi nawigacyjnych
Pasek narzędzi umieszczony w okolicach góry okna przeglądarki,
zawierający m. in. przyciski Wstecz i Do przodu.
pasek stanu
Pasek narzędzi obecny na
dole każdego okna programu &brandShortName;. Zawiera między innym pasek komponentów po lewej stronie i ikony
stanu po prawej.
pasek zakładek
Pasek narzędzi zaraz pod paskiem adresu, który zawiera najczęściej
wykorzystywane zakładki użytkownika. Zakładki na pasku można grupować
w foldery, dodawać, usuwać itp.
protokół FTP
(ang. File
Transfer Protocol). Protokół typu klient-serwer, umożliwiający
przesyłanie plików z i na serwer poprzez sieć TCP/IP.
Protokół FTP wykorzystuje do komunikacji dwa połączenia TCP. Jedno z
nich jest połączeniem kontrolnym, za pomocą którego przesyłane są np.
polecenia do serwera, drugie natomiast służy do transmisji danych (
m.in. plików).
FTP działa w dwóch trybach: aktywnym i pasywnym. W zależności od tego, w
jakim jest trybie, używa innych portów do komunikacji:
Jeżeli FTP pracuje w trybie aktywnym, korzysta z portów nr 20 do
przesyłu danych i 21 dla poleceń.
Natomiast jeżeli pracuje w trybie pasywnym wykorzystuje porty nr
21 do poleceń i port o numerze > 1024 do transmisji danych.
protokół SSL
(ang. Secure
Sockets Layer). Protokół, w swojej pierwotnej wersji zaprojektowany
przez firmę Netscape Communication Corporation, zapewniający poufność i
integralność transmisji danych oraz zapewnienie uwierzytelnienia.
Opiera się szyfrach asymetrycznych oraz tzw. certyfikatach. Zaletą
protokołu SSL jest fakt, że działa on na warstwie TCP, a więc można
łatwo zastosować do zabezpieczenia protokołów warstwy aplikacyjnej
(np.: telnet, HTTP, gopher, POP3). Na protokole SSL oparty jest nowy
standard tego protokołu, zwany TLS (ang. Transport Layer Security).
Zobacz też: uwierzytelnianie, szyfrowanie.
protokół TCP/IP
(ang. Transmission
Control Protocol/Internet Protocol). To wspólna nazwa dwóch
podstawowych protokołów sieci Internet. Powstała przez połączenie nazw
protokołów TCP i IP.
TCP/IP udostępnia metody transmisji informacji pomiędzy poszczególnymi
komputerami w sieci, obsługując pojawiające się błędy oraz tworząc
wymagane do transmisji informacje dodatkowe.
TCP/IP zwane jest także stosem protokołów ze względu na strukturę
warstwową. Tymi warstwami są:
warstwa programów użytkowych
warstwa transportowa
warstwa intersieci
warstwa interfejsu sieciowego
warstwa sprzętowa
proxy
Program lub usługa pośrednicząca w
komunikacji pomiędzy serwerem a klientem w celu skrócenia czasu oczekiwania na
wykonanie żądanej czynności (np. wczytanie strony WWW - HTTP proxy).
rozszyfrowywanie
Proces dekodowania
zaszyfrowanych danych.
Zobacz też: szyfrowanie.
serwer
Oprogramowanie (np. zarządzające
stronami internetowymi), które odbiera żądania od klientów
i wysyła do nich informacje. Klientem z reguły jest inny komputer.
Komputer, na którym jest zainstalowane i uruchomione oprogramowanie
serwerowe, również nazywany jest serwerem.
sieć WWW
(ang. World Wide Web)
Znana również jako sieć. Część zasobów Internetu wykorzystująca witryny
przechowywane na serwerach i pokazywane przez klientów zwanych przeglądarkami (jak Mozilla).
strona domowa
Strona, którą przeglądarka
będzie wczytywać i pokazywać przy każdym swoim starcie lub po
naciśnięciu przycisku Strona domowa na pasku nawigacyjnym.
Również jako strona domowa rozumiana jest główna strona witryny
internetowej, która zawiera odnośniki do pozostałej zawartości witryny.
strona internetowa
Pojedynczy dokument
używany w sieci Internet, posiadający unikalny adres URL i mogący
zawierać tekst, treści multimedialne i odnośniki do innych stron lub
witryn internetowych.
szyfrowanie
Procedura takiego
przekształcania informacji, żeby była ona niemożliwa (lub bardzo
trudna) do odczytania przez każdego, kto nie posiada odpowiedniego
klucza.
Zobacz też: kryptografia przy
użyciu klucza publicznego.
Używanie hasła,
certyfikatu, osobistego numeru identyfikującego (numeru PIN) lub innej
informacji do uwierzytelnienia swej tożsamości w sieci komputerowej.
witryna internetowa
Grupa powiązanych ze
sobą za pomocą odnośników i zarządzanych przez jedną firmę (osobę,
organizację) stron WWW. Witryna internetowa może zawierać tekst, treści
multimedialne, jak i odnośniki do innych witryn.
wtyczka
Typ aplikacji
pomocniczej, rozszerzający możliwości przeglądarki w zakresie
obsługi pewnych rodzajów plików (np. pliki audio, czy video). W
przeciwieństwie do aplikacji pomocniczych, wtyczki instalują się do
katalogu wtyczek (katalog Plugins w katalogu Mozilla) i z reguły są
uruchamiane w oknie przeglądarki. Typowymi przykładami są wtyczki Javy
i Macromedia Flash Player.
wyszukiwarka
Program lub strona
internetowa, którego zadaniem jest ułatwienie użytkownikom Internetu
znalezienie informacji w sieci. Zasada działania wyszukiwarek może
opierać się na:
katalogowaniu stron zgłaszanych przez ich autorów
analizie treści strony
analizie topologii sieci
zasadzie aukcji miejsc
zakładka
Zachowany w specjalnym pliku
(bookmarks.html) adres URL
strony WWW. Dostęp do strony spod tego adresu jest szybszy, gdyż można
ją wywołać poprzez kliknięcie ikonki zakładki na osobistym pasku
narzędzi lub wybierając nazwę zakładki (z reguły taka sama, jak tytuł
strony) z menu Zakładki.
źródło (kanał RSS)
Dokument XML zawierający listę odnośników
do innych stron, który jest przetwarzany przez specjalne programy w celu
śledzenia zmian na stronach. Technika ta używana jest przez witryny, których
zawartość często się zmienia (wiadomości, dzienniki internetowe).
Zob. także dynamiczne zakładki.